چرا در مسیر دایره وار حرکت می کنیم؟

تمایل همه ما به حرکت بر روی مسیر دایره وار به خاطر تفاوت در طول قدم هایمان است این تفاوت سبب می شود که فرد هنگام پیاده روی معمولی تغییر جهت بدهد. ارتش امپریال آلمان تحقیقاتی بر روی سربازان انجام داد تا به آنها کمک کند که این انحراف مسیر را تصحیح کنند.

میزان این انحراف وقتی که با سرعت پیاده روی می کنیم و یا وقتی که سر رو به جلو قراردارد مثل هنگامی که کوله پشتی حمل می کنیم بیشتر است. دور یک دایره کامل را زدن بین یک تا شش ساعت طول می کشد.

دلایل انحراف از یک مسیر مستقیم به شرح زیر است:

*عدم ایجاد تعادل در محتویات کوله پشتی یا خوب قرار نگرفتن کوله پشتی روی پشت شما باعث ایجاد انحراف می شود.

*کسانی که صورتشان را در مقابل موانع مانند: وزش باد، باران، شیب تند یک تپه، توفان شن و نور خورشید برمی گردانند بیشتر در معرض انحراف قرار می گیرند.

*هنگامی که افراد به مانعی برمی خورند همیشه از سمت راست مانع دور می زنند و طبیعتا کمی منحرف می شوند. این مطلب در مطالعات ارتش سوئیس بر روی مسافرت های کوهستانی نشان داده شده است.(در مجموع در بیشتر افراد هنگام پیاده روی تمایل به راست است که این باعث انحراف می شود.)

چگونه در یک خط مستقیم حرکت کنیم؟

“بهترین مسیر بین دو نقطه است.”

در یک فضای باز و بدون درخت نشانه ای را انتخاب کنید و به سمت آن حرکت کنید.

* دو نشانه بارز در َّلوی خود انتخاب کرده و آنها را به هم وصل کنید یا دو نقطه و نشانه در پشت سر خود انتخاب کنید و آن ها را به هم وصل کنید. هر از چندگاهی به عقب نگاه کنید تا مطمئن شوید در مسیر درست حرکت می کنید.

* اگر فقط یک نشانه پیش رو دارید، یکی را بسازید (مثلا پرچمی بر روی یک بلندی).

* اگر گروهی از افراد در حال پیاده روی در منطقه ای هستند که تقریبا بدون هیچ نشانه و نمادی است می توان از خود افراد گروه به عنوان نشانه استفاده کرد. افراد با فاصله های مشخص از یکدیگر حرکت می کنند به طوری که فاصله نفر آخر به اندازه ای است که در طول مسیر، نفر جلو و همچنین صف افراد در حال حرکت را می تواند ببیند. نفر آخر توسط افراد گروه با نفر جلو در تماس است وقتی احساس می کند که نقر جلو از مسیر مورد نظر منحرف شده به او علامت می دهد که به مسیر اصلی برگردد.

این روش در روزهای برفی کاربردی است.( در روزهای برفی افراد باید با طناب به هم وصل شده باشند.)

* در مه یا تاریکی، فریاد زدن نفر آخر و یا انتقال پیام به صورت فرد به فرد ( از ته صف به سمت جلو) راه های مناسبی برای حفظ مسیر است.

رسیدن به صدایی که از دور می آید نیز می تواند مقصد مسیر حرکت ما باشد. برای تعیین جهت گوش های خود را تیز کنید و سرتان را به سمت صدای مورد نظر کج کنید تا بتوانید جهت بلندترین صدایی را که در فضا است تشخیص دهید.

(تمامی موارد فوق در دوره های آموزشی عملا اجرا خواهد شد.)

نویسنده: علیرضا کیایی