غذا در شرایط بقا – قسمت دوم

در این قسمت باچهار گروه از گیاهان خوراکی وحشی که تقریبا در تمامی نقاط دنیا یافت می شوند بطور مختصر آشنا می شویم.

بلوط ها:

تمامی تیره بلوطیان خوراکی هستند البته برخی کمی شیرین تر می باشند و برخی از آنها بسیار تلخ می باشند. با اینحال وقتی یکی از آنها را پوست بکنید و گاز بزنید فورا دچار طعم گس و تند و تیز آن خواهید شد که این از ویژگی های مغز دانه بلوط می باشد. این طعم گس ناشی از اسید تانیک موجود در مغز بلوط می باشد که خوشبختانه می توانید این تانیک اسید موجود در دانه بلوط را جدا کنید. آسانترین روش برای انجام این کار آن است که پوست آن را بکنید و سپس آنها را شکسته اما بصورت پودر در نیاورید ، سپس آنها را درون پارچه ای ریخته و در مسیر آب جاری قرار دهید. تقریبا یک نیم روز برای انجام این کار کافیست البته اگر طعم تلخ آن از بین نرفت می توانید این زمان را طولانی تر کنید.

روش دیگر ، جوشاندن آنهاست بدین ترتیب که مغز دانه را درآورده و بجوشانید و هر چند وقت یکبار آب آن را عوض کرده مجددا آنرا بجوشانید تا اینکه طعم تلخ آن از بین برود. بدین ترتیب زمانیکه بلوط را شستشو دادید و از صافی رد کردید می توانید آنها را به صورت خام یا تفت داده بخورید همچنین می توانید آنها را به خورش اضافه کرده و یا به صورت پودر نرم در آورده و با آرد جو وحشی مخلوط کرده و از آن نان تهیه نمایید.

بلوط ها منبع غنی از پروتئین ها و کربوهیدرات ها هستند که از اوایل پاییز تا بهار سال بعد در دسترس می باشند . جوانه های بلوط را نیز به همین روش می توان آماده و مصرف نمود و حتی اغلب گونه های بلوط سفید را می توان مستقیما از روی زمین جمع کرد و خورد.

علف ها:

بسیاری از علف ها به استثناء اندکی ، خوراکی هستند و همراه با دانه و بذرهایشان خوش طعم تر هم می شوند. البته بهتر است علف هایی را که دانه های درشت و خوشه های بزرگ دارند را جمع آوری نمایید چراکه جمع آوری گونه های کوچک سبب از دست رفتن انرژی می شود. دانه ها را باید خشک نمود و جهت جداسازی پوسته و کاه ، آنها را غربال نمایید. سپس می توان آنها را تفت داد و یا به صورت خام خورد همچنین می توان آنها را به خورش اضافه کرده و یا بصورت پودر درآورده و به آرد تهیه نان افزود. برخی از بهترین ، ایمن ترین و در دسترس ترین علف ها عبارتند از :

علف ماست(رشدوک) ، علف دم روباهی ، چاودار ، علف باغی ، علف آبی ، جو صحرایی ، ارزن و گونه های گندمیان وحشی.

کاج ها:

تمامی درختان همیشه سبز خوراکی نیستند اما گونه کاج ها قابل خوردن هستند . این درختان در طبقه بندی جویدنی هایی که به سادگی جمع آوری و آماده می شوند قرار می گیرند. برای مثال گرده آنرا به عنوان غلظت دهنده به خورش و به عنوان طعم دهنده به نان بیفزایید. و اگر مخروط های آنرا حرارت ملایمی بدهید تا باز شوند دانه های آنها به راحتی خارج خواهند شد. سپس می توانید دانه ها را به صورت خام خورده ، خشک کرده و غربال نمایید و یا بسته به نوعی که انتخاب کرده اید، به سوپ یا نان بیفزایید. می توانید از برگ های سوزنی آن برای تهیه یک چای مغذی استفاده نمایید البته یقین حاصل نمایید که برگ های جمع آوری شده از نوع گونه های سمی همچون سرخدار و … نیستند .(تشخیص و آموزش شناخت این گیاهان در دوره های آموزشی و زیر نظر مربی با تجربه امکان پذیر می باشد.)

دم گربه ای ها:

دم گربه ای ها تقریبا در تمام طول سال قابل استفاده اند چراکه در هر مرحله از چرخه زندگیشان بخش ها ی قابل مصرف و خوراکی دارند. برای مثال می توانید ریشه آن را در آب سرد خرد نمایید تا نشاسته های حل شدنی آن جدا شود ، وقتی صاف شد فیبرها و آب را دور ریخته و مواد باقی مانده را درون خورش ریخته و یا با آرد سایر گیاهان وحشی جهت تهیه نان ترکیب نمایید. جوانه های تازه آنرا می توان به صورت خام خورد و آنهایی را که حدود 30 سانتی متر بلند شده اند را می توان همچون مارچوبه آماده نمود و استفاده کرد. سر آن را قبل از اینکه شکوفا شود می توان همچون ذرت پخت و خورد و بالاخره اینکه می توان گرده آن را نیز درون سوپ ریخته و یا به عنوان آرد استفاده کرد.

(در این مقاله آگاهانه از تصویر استفاده نشده زیرا یاد گیری مسائل بالا از طریق تصویر بسیار خطرناک بوده و به هیچ وجه آزمایش روش های این مقاله را بدون نظارت مربی با تجربه و یا گیاه شناس مجرب توصیه نمی کنیم . سایت بقا در طبیعت بدین وسیله هرگونه مسئولیتی در رابطه با عواقب بکارگیری خودسرانه آموزه های بالا را از خود سلب می نماید.)

نویسنده: علیرضا کیایی