راهنمای استفاده از گیاهان خوراکی در طبیعت

اگر در حین یک اقامت طولانی در طبیعت در اثر کمبود مواد غذایی، مجبور به استفاده از گیاهان برای تغذیه شوید، معمولا به ندرت مناطقی هستند که حداقل چند گیاه قابل خوردن نداشته باشند. گیاهان حاوی ویتامین ها، مواد معدنی، پروتئین و کربوهیدراتها هستند و همگی آنان محتوی مواد فیبری می باشند و برخی نیز حاوی چربی هستند.

امتحان کردن گیاهان

هر وقت می خواهید گیاه جدیدی را به عنوان ماده خوراکی امتحان کنید به روش زیر عمل نمایید. البته در مقالات قبلی در این مورد توضیحات و آموزشهایی داده شده اما با این حال با توجه به حساس بودن این موضوع هرقدر تجربه و اطلاعات شما بیشتر باشد بهتر است. اولا فقط یک نفر باید کل آزمایش را انجام دهد و در صورتیکه در هر کدام از مراحل آزمایش تردیدی ایجاد شد از خوردن گیاه صرفنظر کنید.

آزمایش قابلیت خوراکی بودن گیاهان

بازرسی: مطمئن شوید که گیاه مزبور لزج و یا کرم خورده نباشد. روی گیاهان پژمرده و پیر ریسک نکنید

بوییدن: تکه کوچکی از گیاه را له کنید. اگر بوی هلو یا بادام تلخ داد، از این گیاه صرفنظر کنید.

تحریک پوستی: مقداری از عصاره گیاه را روی پوست لطیف (مثلا زیر بازو) بفشارید و یا به آرامی مالش دهید. اگر احساس ناراحتی کردید یا کهیر و آماس در ناحیه مشاهده شد، گیاه را دور بیاندازید.

آزمایش روی لب ها ، دهان و زبان: اگر تا این مرحله هیچگونه تحریکی وجود نداشت مراحل زیر را انجام دهید و بین هر مرحله 15 ثانیه صبر کنید تا مطمئن شوید هیچ واکنشی به وجود نمی آید.

تکه کوچکی از گیاه را :

1 – روی لب ها بگذارید.

2 – در گوشه دهان قرار دهید.

3 – در نوک زبان بگذارید.

5 – بجوید

در همه موارد فوق اگر احساس ناراحتی، نظیر احساس درد در گلو، تحریک، سوزش یا گرم شدن کردید از گیاه مزبور صرفنظر کنید.

بلعیدن: مقدار کمی از گیاه را بخورید و 5 ساعت صبر کنید. در طی این مدت هیچ چیز دیگری نخورید و ننوشید.

اگر هیچ واکنشی نظیر درد در دهان، آروق زدن های مکرر، تهوع، دردهای شکمی و معده ای به وجود نیامد می توانید گیاه را بی خطر بدانید.

اگر ناراحتی معده شدیدی احساس شد ، با تحریک پشت گلو استفراغ کنید. همچنین بلعیدن کمی زغال سبب استفراغ و همزمان جذب سم هم خواهد شد. خاکستر چوب سفید که با آب مخلوط شده و به شکل خمیر درآمده باشد، درد معده را رفع خواهد کرد.

گیاهان را با نظم جمع آوری کنید. هنگام جستجو، ظرفی را همراه ببرید تا از له شدن گیاهان جلوگیری شود.

برگ ها و ساقه ها: انواع جوان، خوشمزه تر و ترد تر هستند. گیاهان پیر سفت و تلخ مزه می باشند. برگ ها را از نزدیک ساقه بچینید. پاره کردن برگ ها ممکن است به آنها آسیب برساند.

ریشه ها و تکمه ها: گیاهان بزرگ را برای این کار انتخاب کنید. اگر کندن گیاه از ریشه مشکل است، زمین اطراف آن را بکنید تا گیاه شل شود سپس آن را با چوبی نوک تیز از خاک درآورید.

میوه ها و هسته ها: تنها میوه های رسیده و کاملا رنگ گرفته را از روی گیاهان بزرگ بچینید. توت های سفت و سبز رنگ غیر قابل هضم هستند. میوه های دارای پوست تلخ و سفت را پوست بکنید. زمانی که میوه های مغزدار برسند، شروع به افتادن از درخت می کنند. درخت را تکان دهید یا چوبی را به طرف آن پرت کنید تا میوه ها به زمین بریزد.

احتیاط:

برخی از دانه ها و غلات حاوی سموم کشنده می باشند.آنها را بچشید ولی بلع نکنید. (آزمایش قابلیت خوراکی بودن را انجام دهید) و هر دانه ای را که خوشمزه نبود و تلخ بود یا خوردن آن با احساس گرم شدن و سوزش همراه بود مصرف نکنید مگر آنکه مطمئن شوید دانه مزبور از جنس فلفل یا ادویه است. سنبله های برخی از گیاهان غله ای به جای داشتن دانه های معمولی، ممکن است حاوی دانه های بزرگی شبیه لوبیای سیاه باشند. این سنبله ها، آلوده به یک بیماری قارچی مسموم کننده و توهم زا هستند که می تواند کشنده باشد. از تمام سنبله صرفنظر کنید.

در شناسایی گیاهان به موارد زیر توجه نمایید:

زیستگاه: گیاهان تنها در زیستگاه های مناسب می رویند. این زیستگاه ها را بشناسید و بدین ترتیب موارد غیر ممکن را می توانید کنار بگذارید.

شکل و اندازه: آیا گیاه بلند است و بافت چوبی دارد؟ یا کوتاه و دارای ساقه نرمی است؟ یا پرپشت و شاخه شاخه است؟

برگ ها: کوچک یا بزرگند؟ نیزه مانند یا گردند؟ لبه های مضرس یا دالبر دارند؟ آیا رنگ آن یکنواخت است؟

گل ها: فصلی هستند، ولی اگر گیاه گل داشت به رنگ، اندازه، شکل، تکی یا خوشه ای بودن، و محل گل روی گیاه توجه کنید.

میوه ها و دانه ها: گوشتالو یا سفت هستند. به رنگ، شکل، اندازه، تکی یا خوشه ای بودن، غلاف دار یا کپسول دار بودن و مواردی نظیر اینها دقت نمایید.

ریشه ها: جز در موارد نادر، کمکی به شناسایی نمی کند.

ادامه دارد……