جی پی اس و نقشه های کاغذی – قسمت نهم

مبنای نقشه – فورمت های موقعیت مکانی و شبکه:

موقعیت مکانی کنونی شما به شکل مختصات بر روی GPS قابل مشاهده است. از آنجاییکه نقشه ها و نمودارهای مختلف از فورمت های مختلفی برای نمایش موقعیت مکانی استفاده می کنند ، GPS ها به کاربر این امکان را می دهند تا سیستم مختصات دلخواه خود را متناسب با نوع کاربری خود استفاده نمایند.

معمول ترین فورمت ، طول و عرض جغرافیایی است که GPS های گارمین از آن برخوردار هستند. در اغلب مدل ها می توان فورمت را برای استفاده از سایر سیستم های مختصاتی تغییر داد. سیستم UTM/UPS (مرکارتور عرضی جهانی/برجسته نگاری قطبی جهانی) به عنوان سیستم مختصات متری کاربرد آسانی دارد که در بیشتر نقشه های چهارگوش توپوگرافی USGS یافت می شود.

سیستم MGRS (سیستم مرجع شبکه ای نظامی) بسیار شبیه به سیستم UTM/UPS می باشد و در اصل در نقشه های نظامی به کار می رود. چندین شبکه دیگر که شامل شبکه هایی که توسط کاربر تعریف می گردد و مختص کاربران حرفه ای می باشد نیز در برخی از GPS ها یافت می شود. شبکه GPS جهانی (UGPS) از سیستم مشابه با MRGS استفاده می کنند.

مبنای نقشه:

نقشه ها و نمودارها اساسا شبکه هایی هستند که از یک نقطه مرجع آغازین که مبنا نامیده می شود خلق می شوند. بسیاری از نقشه هایی که امروزه نیز استفاده می شود در اصل در دهه های گذشته بوجود آمده اند. به مرور زمان به کمک فن آوری نوین توانسته ایم مهارت های نقشه کشی خود را گسترش داده و دست به خلق نقشه های دقیق تری بزنیم.

با وجود این هنوز هم لازم است گیرنده های GPS را همراه با همان نقشه های قدیم به کار بریم. اغلب گیرنده های GPS شامل صدها مبنای نقشه می باشند که می توانید به تنظیمات دلخواه خود که با نقشه مورد نظرتان همخوانی دارد مراجعه نمایید. استفاده از مبنای نقشه ای که با نمودار مورد استفاده شما همخوانی ندارد موجب ایجاد اختلافات فاحشی در اطلاعات موقعیت مکانی می گردد. اغلب نمودارها و نقشه های جهت یابی خوب فهرست مبنا دارند که این فهرست ها در کنار نقشه و یا در فهرست علائم و اختصارات جای دارد. مرسوم ترین مبنای نقشه های آمریکا عبارتند از سیستم جهانی WGS84 ، مبنای آمریکای شمالی 1983 (NAD83) و مبنای آمریکای شمالی 1972 (NAD72). وقتی به فهرست مبناهای دستگاه رجوع می کنید یقین داشته باشید که تمامی آنها نمونه های ریاضیاتی از شکل کره زمین می باشند که برای مشخص کردن موقعیت مکانی به کار می روند و نقشه های واقعی ایجاد شده در دستگاه نمی باشند.

لازم است بدانید که مبنای آمریکای شمالی که در سال 1972 کامل گردیده است ترکیبی از چندین مبنا برای آمریکای شمالی که از آلاسکا تا دورترین نقطه در جنوب همچون آمریکای مرکزی می باشد و همگی در فهرست دستگاه GPS شما موجود می باشند اما برای جهت یابی در آمریکا باید NAD27 CONUS را انتخاب نمایید.

جهت یابی:

استفاده از قطب نما برای جهت یابی(راهبری):

یک قطب نمای جهت یابی اساسا زاویه سنجی است که به منظور تعیین جهت شمال مغناطیسی زوایا را اندازه گیری می کند. یک قطب نمای ساده که با یک نقشه کاغذی استفاده می شود دارای اجزای زیر می باشد:

– حلقه قطب نما یا صفحه مدرج: برای تنظیم زاویه حامل جهت قابل چرخش است.

– پیکان جهت نمای حرکت: برای نشان کردن قطب نما به سمت یک شیء استفاده می شود.

– سوزن مغناطیسی: و یا نوار باریکی که جنس آن مغناطیسی شده و نوک آن قرمز می باشد که همواره در نیمکره شمالی قطب شمال مغناطیسی را نشان می دهد.

– پیکان تنظیم جهت: پیکانی است که بر روی زمینه صفحه مدرج رسم گردیده و همراه با آن می چرخد. بالا و جلوی سوزن جهت یابی در راستای انتهای شمال سوزن مغناطیسی در زمان جهت یابی می باشد.

– خطوط شبکه: برای به خط در آوردن قطب نما با شمال بر روی نقشه کاغذی استفاده می شود.

ادامه دارد ….

ترجمه: ل – هدایتی

کارشناس فنی: علیرضا کیایی