اصول ردیابی – قسمت دوم

الگوهای رد پا

زمانیکه الفبای ردیابی را یاد گرفته باشید می توانید شروع به خواندن کلمات کنید و آن عباراتی ساده است که جانوران در گذر از روی زمین از خود به جای می گذارند.

همانطور که بعدها خواهید آموخت ، ردیابی چیزی فراتر از دنبال کردن یک جانور از مکانی به مکان دیگر است. زمانیکه این کار به خوبی انجام پذیرد به دریچه ای برای پاسخگویی به سوالاتی زنجیره ای و پی در پی در رابطه با جانوران وحشی و ارتباط متقابل آن با محیط زیست خواهیدرسید. بنابراین آشنایی با الگوهای گوناگون رد پای حیوانات به منظور درک اندیشه ها و عملکردهایشان که با این حرکات بر روی زمین ثبت می گردد ضروری و مهم است.

حیوانات به اندازه انسان مشتاق از پای در آوردن بی مورد خود در جریان زندگی نیستند بدن ترتیب معمولا از یک مکان به مکانی دیگر در حال تردد نمی باشند. بنابراین اکثر ردپاهایی را که پیدا می کنید نشانگر حرکت جانور در محدوده شیوه گام برداشتن خود می باشد.

4 الگوی گام برداری مشخص وجود دارد که یادگیری آن ها برای شناخت و ربط دادن آن به خانواده ای از جانوران الزامی است. وقتی با این 4 الگو آشنا شوید خواهید دید که چگونه ردپاهایی مشابه از جانورانی متفاوت در سرعت هایی متفاوت بر جای می ماند.

1- گام برداری مورب :

جانورانی همچون گربه سانان ، سگ سانان و سم دارها ، پاهای جلو و عقب خلاف جهت هم را به طور همزمان بلند می کنند و بعد جفت بعدی را بلند می کنند. چنین حرکتی ردپایی شطرنجی از خود به جای می گذارد. در سرعت های بالاتر این گام برداری مورب معمولا در الگویی به صورت یورتمه و چهار نعل رفتن برجای می ماند.

2- گام برداری نالوطی :

خانواده راسو سانان وبه استثنای اسکانک ، گور کن ، دله (که به لهجه شمالی دل گفته می شود) با این الگو حرکت می کنند. به صورت بخیه ای جست و خیز می کنند. بدین ترتیب که ابتدا پاهای جلوی آنها به زمین می رسند و سپس پاهای عقبی درست پشت سر پاهای جلویی فرود می آیند . این الگوی گام برداری نالوطی اکثر اوقات صرفنظر از سرعت رعایت می شود البته گام ها بلند تر می شود به این معنی که زمانیکه جانور عجله دارد پرش ها بلند تر می شود.

3- الگوی گام برداری چهارنعل:

جانورانی همچون خرگوش که بدنشان را در هنگام حرکت از راسوسانان بیشتر خم می کنند از این الگو پیروی می کنند. پاهای عقب شان را جلو به سمت پنجه های جلو فرود می آورند. این سبک گام برداری معمولا به الگوی حرکتی U شکل شناخته می شود. اگر ردپای به جا مانده نشانگر آن باشد که پاهای جلو به طور منظم کنار هم قرار گرفته اند به احتمال قوی ردپا متعلق به گونه ای از این جانوران است که درون درخت زندگی می کنند مانند سنجاب. اما اگر الگوی ثابتی از ردپاهای جلویی به صورت مورب به جا مانده باشد متعلق به جانورانی از این گونه است که در زمین لانه می کنند همچون خرگوش.

اتفاقا ردپای پرندگانی که روی درختان لانه می کنند و پرندگانی که روی زمین لانه می کنند نیز بدین گونه قابل تشخیص می باشد. پرندگان درختی ردپایی همسو و موازی دارند در حالیکه پرندگان زمینی متمایل به یک طرف پرسه می زنند. سرعت گام برداری چهارنعل را می توان از روی افزایش فاصله بین ردپاها تشخیص داد.

4- الگوی گام برداری یورتمه ای:

این الگو متعلق به جانورانی همچون راکن، خرس ، سگ آبی ، اسکانک ، گورکن و دله می باشد. این جانوران معمولا هر دو پا در یک طرف را به طور همزمان حرکت می دهند به صورت این سو و آن سو رفتن.

ادامه دارد ….

ترجمه: ل . هدایتی

کارشناس فنی: علیرضا کیایی