آتش گیرانه توپی

در این مقاله می خواهیم روش ساخت یک نوع آتشگیرانه را که دارای مزایای بسیاری می باشد آموزش دهیم. همانطور که می دانید آتشگیرانه ها موادی هستند که در مرحله اولیه برپا کردن آتش بکار می روند و در روش های اولیه و سنتی برپایی آتش یک الزام هستند.

برای شروع کار نیاز به صمغ یا همان شیره درخت که به انگوم هم مشهور است نیاز داریم. در اینجا بنده از صمغ درخت کاج استفاده کردم. توجه داشته باشید که از قسمت هایی که نرم تر و خالص تر است (زیاد با پوست درخت آمیخته نشده) استفاده نمایید.

توجه داشته باشید که معمولا فصل بهار برای ساخت چنین آتشگیرانه ای مناسب تر است که بعد از ساخت می توانید آن را برای مدتی نگهداری کنید البته تحت شرایطی که در مقالات آینده آموزش داده خواهد شد.

پس از جمع آوری صمغ باید آن را به شکل یک گلوله (توپ) درآورید و روی سنگ قرار دهید.

حال به موادی جهت پوشش دادن این توپ نیاز داریم که این مواد از فیبر پوست بعضی از درختان استفاده می شود که در اینجا بنده از فیبر پوست درخت سرو استفاده کردم.

می توانید برای این منظور از گیاهان دیگری مانند گیاه کتان ، سدر ، درخت تبریزی ، دم گربه ای و غیره استفاده نمایید. بعد از اینکه فیبرها را آماده کردید می توانید به دو روش عمل کنید. می توانید توپ را دو نیم کرده و به دور هر نیمه فیبرها را بپیچانید و یا کاری که در اینجا بنده انجام دادم ، فقط از بیرون فیبرها را به دور توپ بپیچید .

در اینصورت توپ صمغ را بصورت یک گلوله فشرده و منظم که آغشته شده به فیبرها در بیاورید و سپس با یک تکه چوب یک حفره درون آن ایجاد کنید.

حالا نوبت آن رسیده که یک ماده سوختنی مناسب که در اینجا ذغال چوب تبریزی پیشنهاد می شود را داخل حفره ای که ایجاد کرده اید قرار دهید.

در نظر داشته باشید که از ذغال های مختلفی می توان استفاده کرد و حتی از موادی غیر از ذغال مانند قارچ های درختی بخصوص قارچ درخت غان یا طوس، اما ذغال درخت تبریزی بسیار بهتر عمل می کند. البته بنده طبق تجربه ام دریافته ام که در فصول مختلف برخی مواد از مواد های دیگر بهتر عمل می کند .

بعد از اینکه مقداری از ذغال را داخل حفره قرار دادید سعی کنید توپ را بیشتر ماساژ دهید تا گردتر شود و همچنین مقدار بیشتری از فیبرها را در هنگام ماساژ دادن به خورد توپ دهید. با اینکار باعث می شوید که چسبندگی صمغ بسیار کمتر می شود.

درصورتی که مایل باشید می توانید روی دریچه ذغال را هم ببندید (با همان ماساژ دادن و صمغ و فیبر) این کار باعث صد در صد ضد آب شدن این آتشگیرانه می شود که حتی در زیر باران هم کارایی خودش را از دست نمی دهد.

یکی از مزایای مهم این آتشگیرانه توپی غیر از ضد آب بودن آن (البته بعد از بسته شدن درب ذغال) این است که زمانی که در شرایط بقا نیاز به برپایی آتش توسط جرقه داشته باشید ، با کوچکترین جرقه برافروخته می شود البته باید در نظر داشته باشید درصورتی که درب منفذ ذغال را بسته باشید باید در هنگام برپایی آتش آن قسمت را باز کنید و سپس سعی کنید جرقه ایجاد شده توسط هر وسیله ای را درست به سمت ذغال پرتاب کنید . با اینکار ذغال به زودی و راحتی روشن خواهد شد.

جرقه تولیدی می تواند توسط استیل های جرقه زن ، سنگ چخماق ، لبه چاقو به همراه سنگ یا فلزات و یا هر طریق دیگر باشد .

یک جرقه خیلی خوب و سریع به سمت جایی که ذغال وجود دارد می تواند به راحتی این آتشگیرانه را برافروخته نماید و در این لحظه شما دارای یک آتشگیرانه روشن و بسیار با دوام هستید. من معمولا یکی از این آتشگیرانه ها را در برخی از برنامه ها در کیف بقای خود به همراه دارم. ضمنا در شرایطی که هیچگونه وسیله روشنایی در اختیار ندارید از این وسیله می توانید به عنوان یک شمع البته بسیار کم نور استفاده نمایید که این هم یکی دیگر از کاربردهای این آتشگیرانه در شرایط بقا می باشد.

شاد و پیروز باشید

نویسنده: علیرضا کیایی