آب – قسمت سوم

2- منابع موجود در سنگ و چوب:

درون فرو رفتگی یک سنگ و یا یک حفره کم عمق در گوشه یک درخت و یا حتی یک کنده نیز ممکن است آب وجود داشته باشد.

تعداد چنین حفره هایی در جنگل و بیابان ها بیشمار است اما چنین منابعی نا مطلوبند چراکه دوام چندانی ندارند و سریع تبخیر می شوند و یا حاوی باکتری های فراوانی هستند. اگر قصد نوشیدن آب از چنین حفره ای در یک کنده یا درختی را دارید ابتدا از سمی نبودن درخت اطمینان حاصل کنید . همچنین کنترل کنید که در آن موجود زنده و جلبک دیده نشود همچنین دقت کنید که آب طعم صمغ درخت را نگرفته باشد .

اگر آب موجود در حفره های سنگی از روی سنگهای آلود عبور کرده باشد می تواند سمی باشد. این اتفاق معمولا در اطراف معادن شایع است.

آب موجود در حفره را با یک تکه پارچه و یا علف خشک جمع آوری کنید و داخل مخزن آب بچلانید ، سپس آنرا همانگونه که در بخش گذشته شرح داده شد تصفیه کرده و بجوشانید.

(مجددا یادآوری می کنم هرگز از گیاهانی که احتمال سمی بودن آنها می رود نه برای جمع آوری و نه برای تصفیه آب استفاده کنید.)

3- منابع مناطق پست:

مناطقی وجود دارند که خاک آنها نرم و مرطوب است. برای استخراج آب از آن مناطق کافی است چاله ای حفر کنید تا زمانیکه آب به داخل آن نشت کند و پر شود سپس آب را با تکه پارچه ای و یا علف خشک و در صورت دسترسی با لیوان جمع آوری کرده و داخل مخزن آب بریزید. این عمل را تکرار کنید تا آب مورد نیاز خود را جمع کنید سپس آب را تصفیه و بجوشانید. می توان با حفر چند حفره به طور همزمان به این عمل سرعت بخشید. از این روش می توان از حاشیه رودخانه ها یی که آب بسیار گل آلودی دارند هم آب بدست آورد . با حفر چنین حفره هایی در مجاورت رودخانه آبی به مراتب تصفیه شده تری نسبت به آب رودخانه گل آلود بدست می آید.

آب حاصل از برخی مناطق به ویژه در مناطق بسیار کم ارتفاع ، مسیل ها و بستر رودخانه های خشک معمولا تمیز و خالص است. در مواقع اورژانسی و شرایطی که تصفیه سازی آب غیر ممکن است می توان آن را مستقیما نوشید. در عوض از آشامیدن آب دریا و اقیانوس ها ، محدوده های چوب بری جنگل ها و آب مزارع جدا خود داری کنید.زیرا ممکن است تمام این مناطق آلوده به مواد شیمیایی و یا سمی باشند.

4- آب حاصل از منابع گیاهی:

از گیاهان نیز می توان آب بدست آورد. چنین منابعی بسیاری از آلودگی های سایر منابع طبیعی را ندارند. اما از آنجایی که منابع گیاهی آب کافی برای کلیه موارد مورد نیاز را ندارند تنها برای رفع تشنگی و امداد اورژانسی می توان از آن ها استفاده نمود.

به علاوه جمع آوری آب از گیاهان زمان زیادی می برد. بسیاری از این قبیل منابع فقط در بعضی از فصول سال قابل استفاده هستند. البته کاملا توجه داشته باشید که هرگز از گیاهان مزارع سمپاشی شده و کنار جاده استفاده نکنید.

چوب سخت: در اوایل بهار ، درختان گردو ، افرا و توس را می توان به عنوان منبع آب در نظر گرفت.

برای جمع کردن آب این درختان ، درست همان کاری را که کرم شهدخوار برای مکیدن شهد درخت انجام می دهد انجام دهید. با یک چاقو و یا سنگ تیز سوراخی به قطر 1 تا 2 سانتی متر روی تنه درخت ایجاد کنید و بوسیله یک نی تو خالی شیره درخت را مکیده و داخل ظرف خود برزید .(برای جمع آوری این شیره ابتکارات زیادی می توانید بکار برید.)

همچنین می توانید شیار هایی مورب روی پوست درخت ایجاد کنید. فقط قبل از انجام این کار از شیره دار بودن درخت اطمینان حاصل کنید در غیر این صورت تنها به درخت و در نهایت به محیط زیست آسیب رسانده اید.

از آنجائیکه آب حاصل با این روش عصاره غلیظ قندی می باشد نوشیدن زیاد آن ممکن است سبب ایجاد معده درد و دل پیچه شود. و باز به همین خاطر اگر سریع مصرف نشود ممکن است فاسد شود. (من ترجیح می دهم از آن به عنوان شیرین کننده چای های گیاهی که در آینده آموزش می دهم استفاده کنم.)

با استفاده از روش های مذکور ، از درخت چنار هم می توان آب گرفت. تقریبا در تمام فصول سال می توان از این درخت آب گرفت به استثنای سیاهی زمستان و از آنجاییکه شیره آن زیاد شیرین نیست به کرات می توان از آن استفاده نمود و برای چند روز آن را نگاه داشت.

خار: اغلب گونه های خار معمولا آب دارند. برای گرفتن آب آنها تیغ آنها را کنده و ساقه تازه آن را جدا کنید ، این خوراک آبدار را همچون ساقه کرفس بخورید. انجام این کار مستلزم نابود سازی تعداد زیادی از این گونه گیاهی است.

کاکتوس: کاکتوس ها نیز آب خوراکی دارند و آب حاصل از آنها سرشار از ویتامین می باشد.

ادامه دارد …

نویسنده: علیرضا کیایی