آب – قسمت دوم

پیدا کردن آب و قابل شرب بودن آن.

شاید بتوان گفت که با کمی تمرین و آموزش ، به دست آوردن آب راحت ترین مهارت زنده مانی باشد. با این حال سادگی آموزش ها از اهمیت آن نمی کاهد.

اگرچه کسانی بوده اند که چند روز هم بدون آب زنده مانده اند ، اما صمیمانه توصیه می کنم بیش از 24 ساعت بدون آب نمانید.

به خاطر داشته باشید که فقط آب های مشکوک نیستند که پر خطرند بلکه آب های جاری و زلال نیز می توانند آلوده باشند . مثلا داشته ایم که یک پیمانکار چوب بری در جنگل ، برای خلاصی از شر حشرات مزاحم بخشی از جنگل را سمپاشی کرده است و همین می تواند تا مدتها آب منطقه را آلوده کند.

عواقبی همچون آسیب های فیزیکی ، کم آبی و تحلیل انرژی حیاتی بدن ناشی از آلودگی آب ارزش ریسک را ندارد. بنده خودم شاهد این مسئله از یکی از دوستانم بوده ام که ایشان بعد از نوشیدن آبی مشکوک ظرف 4 ساعت دچار مشکلات گوارشی حادی شدند. علاوه بر اینکه 4 روز اسهال و معده درد داشتند به شدت آب بدن خود را از دست دادند ، ضعیف و دچار تب و بی قراری بودند. تا زمانی هم که تحت نظر دکتر قرار نگرفتند درمان نشدند. خوب در نظر بگیرید که اگر ایشان در شرایط واقعی بقا قرار داشتند چنین حالی به معنای مرگ بود.

در این بخش 4 روش برای پیدا کردن آب سالم در طبیعت ارائه خواهد شد و اگر مطالبی را که ارائه می شود به دقت دنبال کرده و تمرین کنید به سوی یکی شدن با طبیعت پیش رفته اید و هرگز خود را از این منبع با ارزش محروم نخواهید یافت.

1- ذخائر طبیعی

2- ذخائر سنگ و چوب

3- ذخائر مناطق پست و کم ارتفاع

4- ذخائر گیاهی

1- ذخائر طبیعی:

هر چشم اندازی که مجرای آب باشد منبع طبیعی در نظر گرفته می شود. پیدا کردن چنین منبعی معمولا راحت ترین راه بدست آوردن آب است. با این حال بنده معمولا این روش را به کار آموزان توصیه می کنم.

همانطور که می دانید پیدا کردن منابع طبیعی آبی که آلوده به مواد شیمیایی نباشد مشکل است. به علاوه بسیاری از این آب های جاری حتی آنهایی که در پارک های ملی و حفاظت شده هستند آلوده به آمیب عامل اسهال خونی ، انواع انگل های آبزی ، سالمونلا و هپاتیت هستند. با این حال با رعایت احتیاط و معیار های تمیزی ،برخی از این منابع طبیعی می توانند آبی قابل شرب داشته باشند. در اینجا یکی از معمولی ترین آنها به همراه نحوه استفاده خدمتتان ارائه می گردد

1- کانالهای آب

این دسته شامل رودخانه ها ، دریاچه ها ، تالاب ها و نهر ها می باشد. ایمن ترین آنها که برای مصرف در شرایط بحرانی آن را توصیه می کنم نهر ها هستند. هر آب آشامیدنی که از این نهر ها جاری است باید زلال ، شفاف و روان باشد به عبارتی دیگر در بالاترین نقطه ای از نهر که آب با سرعت بیشتری در جریان است ، آب همان جا از اطمینان بیشتری نیز برخوردار است. قبل از آشامیدن مواردی را باید درنظر بگیرید. هیچ ردی از حضور انسان نباید در کف یا کنار آن دیده شود در عوض باید گیاهان آب زی ، ماهی ، حشرات کوچک و رد پای حیوانات وحشی در کنار آب موجود باشد. با این حال به یا داشته باشید که وجود چنین شواهدی لزوما دلیلی برای قابل شرب بودن آن آب برای انسان نیست.

موجودات وحشی گاهی از منابع آب آلوده و یا حتی گیاهان سمی استفاده می کنند و اثری از بیماری در آنها دیده نمی شود.

آشامیدن مستقیم آب از یک نهر را توصیه نمی کنم چراکه با انجام چنین کاری کف نهر یهم ریخته و همراه با آب کمی سنگریزه و رسوبات نیز می خورید. شما می توانید فورا یک محفظه یا مخزن برای جمع آوری آب بسازید ، چیزی مثل یک آبگیر سنگی و یا یک کنده حفره دار.

برای ساخت یک فنجان سنگی ، خیلی ساده سنگی نرم و صاف را با سنگی کوچک سخت تری لب پر کرده و گود می کنیم.( در بخش ظروف آموزش بسیاری از ظروف در طبیعت را آموزش خواهم داد)

اگر آب نهر گلی و یا حاوی ذرات مختلفی باشد می توانید آنرا از صافی رد کنید . یک تکه پارچه برای این کار مناسب است.

یکی از روش های ساخت صافی از طبیعت این است که می توانید صافی به شکل فنجان با بوته ها و یا گیاهان حصیری شکل و یا علف های غیر سمی درست کنید و یا می توانید مقداری شن داخل یک چوب حفره داری که ته آن علف ریخته اید بریزید ، شن ها را تا زمانیکه آب زلال از آن خارج شود بشویید و سپس آبی را که قصد نوشیدن آن را دارید از این فیلتر معدنی عبور دهید.

حتی می توانید بعد از علف ها ابتدا مقداری ذغال بریزید و سپس روی آن شن بریزید.

به عنوان آخرین مرحله لازم است برای پاکسازی آب ، آن را 20 دقیقه بجوشانید . بسیاری از متخصصان حیات وحش 5 دقیقه زمان را برای این کار کافی می دانند ولی در چنین زمانی بسیاری از باکتری های موجود در آن از بین نخواهند رفت.

*** یک نکته را به یاد داشته باشید ، اگرچه جوشاندن ، هر نوع آلودگی و باکتری طبیعی را از بین می برد اما هیچگونه تاثیری بر آلاینده های شیمیایی ندارد.***

ادامه دارد …

نویسنده: علیرضا کیایی